Charakterystyczną cechą malarstwa Zielińskiego są płaskie plamy
intensywnych barw o wyraźnych konturach, nasuwające skojarzenia z pop
artem, secesją czy plakatem. Dekoracyjna forma kryła poważne tematy,
czego przykładem jest obraz Gorący. Twarz mężczyzny przedstawiona na
obrazie jest przez badaczy interpretowana jako wizerunek Ryszarda Siwca,
który 8 września 1968 roku na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie,
w trakcie uroczystości państwowej, dokonał aktu samospalenia w proteście
wobec wkroczenia wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji.
Intensywne, charakterystyczne malarstwo Zielińskiego oraz jego
niespokojny, buntowniczy tryb życia i tajemnicza śmierć sprawiły, że stał
się częścią legendy artystycznej lat 70. Do jego twórczości odwoływali się
często inni artyści, m.in. pokolenia Gruppy (Marek Sobczyk, Włodzimierz
Pawlak, Ryszard Woźniak, Jarosław Modzelewski), a po roku 2000 grupy
Twożywo i Ładnie (Wilhelm Sasnal, Marcin Maciejowski).