Jedna z prac artysty powstałych w późniejszych latach jego twórczości. Prace Stażewskiego z lat 60. i 70. były bardzo zróżnicowane pod względem formalnym, łączył je jednak konsekwentnie realizowany program artystyczny. Stażewski zmierzał do ograniczenia języka plastycznego, „zawężenia problemu do jednego tylko rozwiązania — powtarzania jednej formy w różnych układach”, aby osiągnąć stan w którym „przestaje istnieć zagadnienie formy, pojawia się problem stosunków, proporcji i konstrukcji”. Praca zakupiona w 1979 roku z Funduszu Rozwoju Twórczości Plastycznej, po wystawie w Hiszpanii i Portugalii.