Lepsza ja
07.07 – 27.08.2017 Lepsza ja
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
udział biorą: Centrum w Ruchu (Karolina Kraczkowska, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Magda Ptasznik, Maria Stokłosa, Iza Szostak), Xavier Cha, Nina Cristante, Jennifer Lacey, Dominika Olszowy, Paweł Sakowicz, Cally Spooner, Marta Ziółek
kuratorka: Magdalena Komornicka
współpraca: Zuzanna Zasacka
identyfikacja wizualna: Jakub de Barbaro
Samoświadomość, kreatywność, zdrowie, asertywność, terapia, komfort psychiczny, cieszenie się życiem, realizowanie potrzeb, pragnień i celów, niezależność, wolność, poczucie spełnienia, dbanie o siebie, samoakceptacja, optymizm, aktywność, uroda, młodość, szczęście, dobre samopoczucie, sport, dieta, zdrowe odżywianie — czy te hasła brzmią znajomo?
Przyszło nam żyć w czasach, w których dążenie do kreowania nowej, lepszej, perfekcyjnej wersji siebie jest podstawą codziennego funkcjonowania. Ulepszanie siebie to nie tylko styl życia i moda, ale i siła napędowa rynku. Na tym dążeniu opierają się strategie marketingowe i reklama, tym żywią się media. Siłownie pękają w szwach, półki w sklepach uginają się od produktów ekologicznych, księgarnie pełne są poradników podpowiadających, jak żyć lepiej i zdrowiej i jak być szczęśliwym, Instagram został opanowany przez licznych guru fitnessu, a smartfony przez aplikacje treningowe. Liczymy kroki, kilometry, kalorie, wypite szklanki wody, długość i jakoś snu. Zalewają nas oferty warsztatów i kursów, dzięki którym zyskamy świadomość ciała, zdobędziemy siłę i pewność siebie, odnajdziemy szczęście. Ćwiczymy jogę, medytujemy i uczestniczymy w terapiach, a koncerny farmaceutyczne zbijają fortuny na lekach antydepresyjnych. Czy tego chcemy, czy nie, jesteśmy częścią kultury indywidualizmu i dyskursu terapeutycznego.
„Mam zaszczyt zaprosić państwa na teatrzyk Ego Trip — podróż po mnie. Zapętlony spacer po scenograficznych górach, po dolinie anielskiej, wśród której kwitną róże zachwycenia i białe lilie ubóstwa. Teatrzyk zrealizowany jest we współpracy z aktorką Dominiką Biernat. Pejzaż jest pod patronatem koguta”.
Dominika Olszowy realizuje prace na pograniczu różnych mediów, wykorzystując m.in. wideo, performans, rzeźbę, instalację i scenografię. Absolwentka kierunku intermedia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu w pracowni wideo Marka Wasilewskiego. Od 2008 roku tworzy efemeryczną Galerię Sandra. Współtworzyła radykalną grupę hiphopową Cipedrapskuad. Członkini i współzałożycielka gangu motorowerowego Horsefuckers M.C.
Dieta Zao Dha (ZDD) i Fitness Povero (FP) to bieżące projekty Niny Cristante, które przyjmują formę systemu konsultacji zdrowotnych.
Artystka razem z fizjoterapeutą Krzysztofem Stefankiem poprowadzą serię treningów dla seniorów na siłowniach miejskich w czterech różnych miejscach w Warszawie. Każda sesja składa się z 45 min treningu i 45 min szkolenia jak wykorzystywać urządzenia znajdujące się na miejskich siłowniach z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb uczestników.
W ramach wystawy można było również uzyskać porady dietetyczne i umówić się z artystką na konsultację zdrowotną.
W salach Zachęty podczas trwania wystawy odbyły się projekcje dwóch nowych filmów artystki.
Siedziba Centrum w Ruchu to korytarz i dwie sale lekcyjne w budynku byłego gimnazjum. To miejsce dla choreografii powołane i prowadzone przez twórców. Przestrzeń #SPA nawiązuje do niego. Zaś w ramach tej letniej rezydencji Centrum w Ruchu odkrywa dla wzroku to, czego zwykle zobaczyć nie można. W Centrum w Ruchu odbywa się praca, która jest efemeryczna, może wydawać się enigmatyczna, pozostaje niewidoczna, a więc trochę nie istnieje. W #SPA jej status zmienia się.
Zapraszamy widza, by wszedł do pracowni-studia, gdzie zobaczy dziejącą się w czasie rzeczywistym pracę. Nie są to gotowe spektakle, których kształt jest konsekwencją szeregu wcześniejszych wyborów, ale zdarzenia rozwijające proces choreograficzny.
W #SPA zapraszamy do towarzyszenia, podglądania i uczestniczenia w stwarzaniu ciał, ruchu, zdarzeń. Do wejścia w przestrzeń prób, praktyk i rozmów — po to, aby zobaczyć unikalny performans; moment, w którym pomysły zaczynają się materializować i istnieć. Jego pozostałości być może znajdą swoje miejsce w „produkcie końcowym”, czyli spektaklu, ale on sam nigdy się nie powtórzy.
W #SPA ważny jest relaks, zniesienie barier, rozmycie granic między widocznym i niewidocznym. Rozluźnijmy ciało, rozluźnijmy oczekiwania, rozluźnijmy wyobraźnię.
Siedem uczestniczących w wystawie choreografek otwiera niewyczerpane i nieograniczone bogactwo choreograficznych światów i metodologii.
Artystki Centrum w Ruchu #SPA: Karolina Kraczkowska, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Magdalena Ptasznik, Marysia Stokłosa, Iza Szostak.
Praktyka artystyczna Xavier Cha opiera się na performansie i wideo. W reżyserowanych przez siebie akcjach nowojorska artystka posługuje się precyzyjnym scenariuszem, który często wymusza na występujących przekraczanie granic. Odnosi się do problemu relacji władzy, analizuje pojęcie subiektywności. Stawia pytanie o to, co oznacza bycie człowiekiem w cyfrowej erze kapitalizmu, w której funkcjonujemy jako konsument lub jako produkt.
W ramach swojego projektu w Zachęcie Cha proponuje 45-minutowe sesje hipnozy, które będą próbą samopoznania. We współpracy z hipnoterapeutką zaaranżuje przestrzeń galerii, przygotuje scenariusz sesji i podkład dźwiękowy. Celem sesji będzie oderwanie się od spraw bieżących i stworzenie przestrzeni dla całkowicie nowych myśli, dla własnej inwencji. To odpowiedź artystki na frustrację związaną z zalewem informacji, obrazów, treści z mediów społecznościowych, które powielane w nieskończoność, uniemożliwiają tworzenie nowych, oryginalnych treści.
scenariusz hipnozy: Xavier Cha we współpracy z Anna Grochowską
muzyka: Lafawndah
czyta: Anna Grochowska
Anna Grochowska – Psycholog wykształcona na wydziale psychologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz hipnoterapeuta wyszkolona w Milton H. Erickson Foundation w Phoenix, Arizonie, USA. Więcej szczegółów : http://annagrochowska.wordpress.com
Cally Spooner jest pisarką, autorką instalacji filmowych, projekcji na żywo, choreografii, odczytów i scenariuszy. W swoich działaniach odnosi się do książek, traktatów teoretycznych, filmów, muzyki pop.
W ramach projektu Sztuczne łzy i outsourcing instruktorka metody Stanisławskiego Małgorzata Lipmann poprowadzi sesję nauki płaczu na żądanie dla ludzi związanych z biznesem. Punktem wyjścia projektu jest konstatacja, że praca i kwestie z nią związane z obszaru polityki społecznej przeniosły się do świata spekulacji finansowych. Opracowana z myślą o aktorach metoda Stanisławskiego ma celu pogłębienie gry na scenie teatralnej czy przed kamerą poprzez dochodzenie do emocjonalnej prawdy, czerpanie z osobistych doświadczeń występujących. Praca tą metodą wymaga intymnej i bezpiecznej atmosfery, dlatego w czasie trwania sesji nauki płaczu dolne sale Zachęty zostaną zamknięte.
[[MORE]]
Małgorzata Lipmann — aktorka, m.in. Teatru Capitol w Warszawie, Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie i Instytutu Lee Strasberga w Nowym Jorku. Pracuje w Akademii Teatralnej w Warszawie na Wydziale Aktorskim. Jej metoda pracy oparta jest na metodzie Lee Strasberga, wywodzącej się z systemu Konstantego Stanisławskiego.
Uczestnicy warsztatów poznają elementy metod aktorskich dających narzędzia przydatne w życiu codziennym i zawodowym. Korzystają z nich gwiazdy Hollywood, ale nasze życie także bywa sceną — występujemy przed różnego rodzaju publicznością: rodziną, pracodawcą, klientem, pracownikami, uczniami itp. W każdej sytuacji pomocna będzie świadomość własnego ciała i harmonia z nim, ze swoim oddechem, głosem, emocjami, zmysłami i wyobraźnią. Uczestnicy będą wykonywać ćwiczenia wykorzystujące relaksację, pamięć sensoryczną i pamięć emocjonalną, które pomagają poprzez zmysły dotrzeć do podświadomości, wyobraźni i źródeł naszych emocji.
1–4.08 (wtorek, środa, czwartek, piątek), godz. 18–21
Czterodniowe warsztaty dla zamkniętej grupy.
5.08 (sobota), godz. 18
Wykład o metodzie Stanisławskiego z wprowadzeniem do warsztatów.
Pamela w galerii to pierwsza performatywna odsłona zainicjowanego przez artystkę projektu Pamela, który koncentruje się wokół współczesnej figury trickstera i nowej rytualności. W zależności od miejsca i przestrzeni polega on na permanentnej zmianie formuły zadania/rytuału. Zaproszeni goście będą się wcielać w Pamelę i kreować/infekować jej świat. Trzydniowy seans z Pamelą to rodzaj otwartego performansu/wystawy, której towarzyszyć będą grupowe ceremonie i indywidulane rytuały. Całość zostanie zamknięta grupową uroczystością.
Pamela — Marta Ziółek / Rafał Dominik / Joanna Ostrowska / Halszka Sokołowska / Katarzyna Wolińska / Hana Umeda / Lubomir Grzelak / Aleksandra Misztur / Agata Mickiewicz / Aleksandr Prowaliński / Beata Bąk / Wojtek Grudziński
What Should I Do and If I Do It Will It Make Me a Better Person – 16-19 sierpnia, godz. 17-20. Konsulatcje odbywają się w języku angielskim
czas trwania: od godz. 17 do 20
info: wstep w cenie biletu, uczestnictwo zgodnie z zasadą "kto pierwszy, ten lepszy”
Wykorzystując brak obiektów na wystawie Lepsza ja oraz odwołując się w do kolekcji Zachęty jako systemu interpretacyjnego, Jennifer Lacey proponuje zwiedzającym indywidualne konsultacje — niby-terapię.
Sięgając do zbiorów galerii i do stworzonego przez autorkę „performatywnego systemu przepowiadania” spróbujemy wybrać prace, które wchodzą z nami w relacje – dotyczą nas bezpośrednio. Zebranie dzieł na wystawie lub zgromadzenie ich w jednej kolekcji stałej sytuuje je także we relacji do siebie — tworzy dynamiczny i indywidualny system czytelnego kodu. Na co liczymy odwiedzając muzea lub galerie? Co przynosi nam obcowanie z dziełami sztuki i jak sami wpływamy na przestrzeń sztuki?
Nie jest do końca jasne, czy Fred Herko planował zakończyć swój kameralny performans samobójczą śmiercią. Wziął kąpiel, włączył Mszę koronacyjną Mozarta i zaczął tańczyć nago w salonie dla grupy przyjaciół. Kilkakrotnie zbliżał się do otwartego okna. Kiedy wybrzmiał Sanctus, wziął rozbieg i wyskoczył przez okno apartamentu mieszącego się na piątym piętrze przy nowojorskiej Cornelia Street. Bo przecież każdy tancerz baletowy ma wrażenie, że potrafi latać, a zawieszony na sekundę w skoku, rzeczywiście lata.
Jumpcore to wielogodzinna praktyka skakania. Przez trzy dni sale Zachęty będą miejscem tworzenia choreografii opartej na różnych skokach — od baletowych po rave’owe. Tematem będzie też ergonomia ruchu: czy da się tańczyć jak najszybciej, jednocześnie zachowując jak najwięcej energii? Czy istnieje taki rodzaj ruchu, który zamienia ciało w energetyczną maszynę? Poranne sesje Hardcore Release będą otwarte dla wszystkich odwiedzających galerię. Warsztaty te będą skoncentrowane na dwóch pozornie przeciwstawnych praktykach ruchowych: technice release (która skupia się na oddechu, rozluźnianiu mięśni, pracy z grawitacją i pędem) oraz rave. Słowa klucze: balet, techno, skok, ergonomia, pot, lot.
[[MORE]]
25.08 (piątek), 26.08 (sobota), godz. 12.30–14
Warsztaty Hardcore Release .
27.08 (niedziela), godz. 18
Otwarta próba
Paweł Sakowicz — choreograf i tancerz, absolwent politologii na Uniwersytecie Warszawskim oraz choreografii i performansu w London Contemporary Dance School. Pracuje z choreografami i artystami wizualnymi oraz jako choreograf przy spektaklach teatralnych. Został zaproszony do udziału w Polskiej Platformie Tańca w 2014 (praca Bernhard) i 2017 roku (Total). Wyróżniony w 22 Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2015/2016).
Lepsza ja
07.07 – 27.08.2017
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
pl. Małachowskiego 3, 00-916 Warszawa
Zobacz na mapie
Godziny otwarcia:
wtorek – niedziela godz. 12–20
czwartek – wstęp wolny
kasa biletowa czynna do godziny 19.30
partnerzy wystawy:
Współpraca medialna:
Współpraca:
