Wideoinstalacja została przygotowana do Pawilonu Polskiego w ramach 53. Międzynarodowej Wystawy Sztuki w Wenecji. Praca poświęcona jest problemowi imigracji i obcości. Zakłada przekształcenie wnętrza pawilonu lub przestrzeni wystawowej w miejsce do oglądania tego, co dzieje się na zewnątrz – za iluzją okien. Widz może zobaczyć wirtualne i zarazem rzeczywiste sceny: imigrantów myjących okna, odpoczywających, rozmawiających z sobą, oczekujących na pracę, wymieniających uwagi na temat trudnej sytuacji materialnej, niemożności dostania pracy, kłopotów z legalizacją pobytu. Lekko zamglony charakter wyświetlanych obrazów ogranicza czytelność postaci i scen rozgrywających się za matowymi szybami, co jasno wskazuje na dwuznaczny status imigrantów, ich społeczną niewidzialność. Niemożność pokonania tego dystansu jest doświadczeniem obu stron.