W ostatnich miesiącach Matecki poszukiwał, zarówno w kompozycji, jak i sposobie malowania, tego, co nie zamyka obrazu, lecz go otwiera. Gest rozcierania farby szpachlą przez swoją powtarzalność pozwala rozbudowywać strukturę dzieła w nieskończoność i skoncentrować się równocześnie na zestawieniach barwnych. Wszechogarniający, rozlewający się na kolejne płótna deseń kryje w sobie zarówno oswojoną zwyczajność, jak i utopijne dążenie do opisania świata.

Na wystawie pojawiają się niepokazywane dotychczas szerzej prace na papierze. Najbardziej klasyczne tematy – martwa natura, portret, pejzaż, ikoniczne obrazy znane z podręczników historii sztuki – można pomylić z rysunkami powstającymi w ramach ogniska plastycznego. Duży zbiór prac to narysowane węglem na kartonie portrety artystów, powstałe jakby bezwiednie, dla ćwiczenia ręki czy doskonalenia warsztatu. „Malarz sztalugowy” zajmujący się barwą, gestem, relacją płótna i farby ujawnia rysunek, szkic, wprawkę. Pozwala poznać nie tylko codzienną pracę artysty, ale i powracające jak natręctwa inspiracje.

Matecki poza malowaniem i rysowaniem zajmuje się również pospiesznym, lecz niezwykle uważnym oglądaniem lifestylowych magazynów. Wyłowione fotografie zmienia jedną kreską i kilkoma plamami. Bez najmniejszego wysiłku w blichtrze kolorowych zdjęć odkrywa treści żartobliwe czy niepokojące. Tworzy subtelną alternatywę rzeczywistości – nieco kontestującą, ale nie destrukcyjną. To gest uchylania okna. O tym, jak szeroko je otworzy, ile zewnętrznego świata wpuści do środa, co odbije w lustrze i później namaluje zdecyduje czasami on sam, czasami przypadek lub krótkotrwałe zainteresowanie.

Przemysław Matecki urodził się w 1976 w Żaganiu. Ważne w jego życiorysie artystycznym Liceum Plastyczne skończył w Cieplicach, a wyższe wykształcenie zdobył w Instytucie Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego. Od 10 lat mieszka i pracuje w Warszawie. Współpracuje z galerią Raster w Warszawie oraz Carlier │Gebauer w Berlinie.