Wcześniejsze historie Jabłońskiej, realizowane samodzielnie – a z czasem wspólnie z Piotrem Szewczykiem – rozgrywały się przeważnie w scenerii miejskiej. Inspirowane były indywidualnymi doświadczeniami artystki wynikającymi z codziennej egzystencji albo z pełnionej wtedy przez nią społecznej roli, np. nauczycielki szkolnej. Prace z tamtego okresu mają przeważnie formę komiksu czy interaktywnej gry i nazywane są przez artystkę komputerowymi bądź animowanymi historiami. Znakiem rozpoznawczym Małgorzaty Jabłońskiej stały się zgeometryzowane postacie bohaterów, ciepło-ironiczny styl narracji i wyostrzony zmysł obserwacji otaczającej rzeczywistości.
W MPZ artystka pokaże z tego okresu twórczości pracę Szynszylowa historia w 3 częściach, 9 obrazach. Ma ona formę komiksu wydrukowanego na panelach, zawieszonych w przestrzeni galerii. Opowiedziana przez artystkę „niemal prawdziwa historia” odnosi się do wspomnień obojga autorów wystawy i kręci się wokół lodów i sympatycznych, acz dzikich zwierzątek.
Wraz z nawiązaniem współpracy z Piotrem Szewczykiem – dizajnerem i programistą – do prac Jabłońskiej wkroczył komputerowy software, a także bardziej wyszukany sposób prezentacji historii. Szewczyk pokazuje na wystawie podobną w poetyce do „szynszyli” prototypową zabawkę – drewnianego bobra z ruchomymi elementami.
Wśród najnowszych prac obojga artystów znajdzie się instalacja przestrzenna Małgorzaty Jabłońsiej powstała we współpracy z Piotrem Szewczykiem – rodzaj labiryntu czy też rozłożonej książki, do której wnętrza można wejść. Na suficie zawisną prostokąty białej tkaniny, na której obraz wykreowany będzie za pomocą wprasowywania białych bądź czarnych figur. Są to stylizowane sylwetki zwierząt, czasem zwierząt i ludzi wchodzących ze sobą w interakcję, szukających naturalnego kontaktu. To rajski ogród, sielski zakątek, Arkadia. Natura jest w pracy artystki przetworzona, jak w japońskim drzeworycie. Opowiedziana historia zdaje się niepełna. Przez ten zabieg widz może stać się współautorem jej historii, poprowadzić ją w wybranym przez siebie kierunku.
Z opisaną pracą zestawiony zostanie projekt Piotra Szewczyka – powstały także z myślą o wystawie Dzikie/Wild i noszący taki sam tytuł. Jest to seria wyświetlanych na monitorze kolorowych zdjęć tematycznie związanych z naturą. Losowo pojawiają się na nich białe sylwetki zwierząt. Najistotniejszy jest efekt dźwiękowy – na bazie zdjęć generowany będzie rytm. Jednym z algorytmów, który go nada, jest sławny Game of Life wymyślony w 1970 roku przez matematyka Johna Conwaya. Matematyczne systemy użyte w celu wizualizacji dzikiej przyrody, poszukiwanie uniwersalnych praw rządzących wszechświatem, próba odpowiedzi na pytanie, czy dzikość da się zmierzyć za pomocą matematycznych narzędzi – to tylko niektóre z możliwych dróg interpretacji najnowszej pracy Piotra Szewczyka.
W podziemiu galerii prezentowana jest interaktywna instalacja Notanoidy, przygotowana wspólnie przez Jabłońską i Szewczyka w 2009 roku. Widzowie zaproszeni są do zabawy z niewielkimi białymi stworzeniami. Sterowane przez program komputerowy czujniki rejestrują każdy ruch osoby znajdującej się w sali. Ruch ten z kolei wpływa na powstawanie dźwięku oraz na zachowanie białych i czarnych plam projektowanych na ścianie. Praca inspirowana jest japońskim pojęciem z dziedziny dizajnu i sztuki – notanem oznaczającym ciemne i jasne. Zdaniem artystów: „czerń i biel potrzebują siebie nawzajem, grają ze sobą w grę Wygrana jest wtedy, gdy razem wyglądają jak najpiękniej”.
Tytułowa dzikość wzywa nas do poszukiwania w sobie pierwotnych, naturalnych instynktów, do dążenia ku harmonijnemu współistnieniu ludzi i przyrody. To postulat stary jak świat, a jednocześnie bardzo na czasie. Nieprzypadkowo ochrona środowiska naturalnego i walka o prawa zwierząt to jedne z najżywiej dyskutowanych dzisiaj kwestii.
Autorzy projektu zapraszają widzów do wykreowanej przez siebie krainy, w której rozmaite istoty – ludzie, rośliny, zwierzęta oraz stwory z pogranicza świata komputerów i dizajnu – pokojowo ze sobą koegzystują, tworząc harmonijny ekosystem.
Mamy nadzieję, że będzie pięknie i dziko!
