Tereny po wysiedlonych wsiach podlegają procesowi naturalnej sukcesji przyrodniczej, co jest ewenementem na skalę europejską. Jedynie czasami można napotkać ledwie dostrzegalne ślady ludzkiej obecności w postaci zarośniętych już fundamentów domów, studni lub nagrobków. Kwitnące wiosną w środku lasu jabłonie, śliwy czy grusze są charakterystycznym znakiem wysiedlonych miejscowości. Jednak roślin, które świadczą o obecności ludzi w tych miejscach jest dużo więcej. Przejmują one przestrzeń, a pozostałości gospodarstw znikają pod warstwą pokrywającej je bujnej roślinności. Równocześnie rośliny są ciągle odradzającym się i trwałym świadectwem obecności człowieka, ponieważ wprowadzone kiedyś przez niego zmiany w strukturze i składzie chemicznym gleby są na tyle znaczące, że dają możliwość przetrwania tym gatunkom nawet przez następne 600 lat. Znajomość roślin pomaga odnaleźć wysiedlone wsie, może posłużyć do odtworzenia ich topografii, a także stanowi klucz do zrozumienia tej przestrzeni.

Jak pisał Paweł Mościcki w tekście Odczytanie Chwastów:

„Poetyckość tego projektu zaczyna się od wsłuchania w milczący protest ziemi, która każe trwać i rozwijać się – wbrew politycznym decyzjom – porzuconym roślinom. Działanie artystyczne, właściwe przeniesienie łąki w obręb galerii, poprzedza praca badawcza warunkująca sensowność prostego i pojedynczego gestu. Na styku archeologicznej pracy i artystycznej aktywności rodzi się coś, co można by nazwać przeciw-metaforami. Opierają się one bowiem na polemice z historycznymi przesiedleniami, owymi złymi metaforami, które osadzają się na żywym ciele historycznego doświadczenia, naznaczając je niewypowiedzianą krzywdą. Przeciw-metafory są więc tutaj pracą przeciw historii. Zarazem jednak są przeciw-metaforami dlatego, że nie wyrażają się już w wyłącznie w języku – dlatego sama praca badawcza, bez dosłownego przemieszczenia łąki w ramy galerii, nie byłaby wystarczająca”.

Karolina Grzywnowicz – artystka multimedialna, autorka projektów interdyscyplinarnych. Absolwentka komparatystyki literackiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej projekty opierają się na pogłębionym researchu, instalacje audio często bazują na zbieranych opowieściach. Interesuje ją szeroko rozumiana narracyjność, a także to, co efemeryczne i znikające. Mieszka i pracuje w Krakowie i Londynie.

Projekt zrealizowany w ramach programu 1/1 Mistrz i Uczeń Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”. Finansowany ze środków Fundacji LOTTO Milion Marzeń.