Zgromadzony w trakcie wielomiesięcznych poszukiwań materiał – relacje współuczestników wypraw, fotografie, przeźrocza, rysunki oraz fragmenty dokumentalnych filmów – zainspirowały Molską do stworzenia własnej wizji spotkania z nieznanym lądem. Artystka porusza się po marginesach historii znanych z literatury podróżniczej i popularno-naukowej tego czasu. Efektem tych poszukiwań jest zaskakująca gra z przestrzenią galerii, w której zostały ze sobą zestawione rzeźba, instalacja i trzykanałowa projekcja wideo.

Osią narracji filmu jest dialog między wielokrotnym organizatorem ekspedycji a jedną z ich uczestniczek. Artystka przygląda się grupie polskich polarników zamkniętych w klaustrofobicznej przestrzeni stacji badawczej. Ekstremalne warunki relacji międzyludzkich stały się pretekstem do refleksji nad tą stroną ludzkiej natury, która każe nadawać sens egzystencji poprzez działanie pozornie irracjonalne i nienaturalne. Całości dopełnia nakreślenie kontekstu politycznego ekspedycji.

Projekt Anny Molskiej mierzy się z pytaniem, czy wspólnym mianownikiem działań pchających tak różnych ludzi w mroźne objęcia „szóstego kontynentu" jest instynkt, konieczność poznawania czy może błędna decyzja lub czysty przypadek.

Artystka realizuje ten projekt w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP

W pracy wideo zostały wykorzystane materiały archiwalne oraz filmy Ryszarda Czajkowskiego, Janusza Molskiego, Stanisława Rakusy-Suszczewskiego i Szymona Wdowiaka.