Natomiast w malarskich kompozycjach Wystawa I i Wystawa II artystka w symboliczny sposób podejmuje próbę scalenia fragmentów potłuczonej rzeźby swej ciotki, rzeźbiarki Hanny Żuławskiej, w obrazach namalowanych na podstawie zachowanych fotografii z jej wystaw. Nostalgiczna czynność porządkowania starych rodzinnych fotografii staje się dla malarki inspiracją do stworzenia drzewa genealogicznego w formie kolażu. Zbudowany ze zdjęć samych kobiet stanowi zaskakującą w kontekście dotychczasowych wypowiedzi artystki deklarację feminizmu.

Operujące monochromatyczną gamą barw i zróżnicowaną fakturą prace Agaty Bogackiej zestawione z wybranymi obrazami z ostatnich trzech lat (m.in. z cyklu Mirroring z 2008 czy Tatry z 2009 roku) pokazują ewolucję postawy twórczej artystki, wyrażającą się nową tematyką – obserwujemy wyraźne przejście od „tu i teraz” ku szeroko pojętej historii, a także całkowicie odmienną od dotychczasowej stylistykę. Niezmienne pozostaje zainteresowanie sposobem rejestrowania rzeczywistości i zapisywania własnych stanów emocjonalnych, jakim jest dziennik lub pamiętnik.

Artystka realizuje ten projekt w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP.