Rok 1965 był okresem intensywnych poszukiwań i eksperymentów twórczych wciąż młodego duchem 71-letniego Henryka Stażewskiego (1894–1988), który stworzył wówczas serię metalowych reliefów oraz rzeźb kinetycznych w przestrzeni publicznej. „Stażewski podjął pracę nad reliefami, z których wyłoniły się dwie wielkie serie najczęściej spotykane w muzeach: reliefy białe wykonane z drewna i reliefy metalowe”. Zdominowały one jego twórczość na dłuższy czas.