Data powstania: 21.10.2020

Jeden z aforyzmów Franza Kafki głosi: „Klatka poszła szukać ptaka”. Pośród tysięcznych interpretacji, jakim można poddać to zdanie, jest również ta dosłowna. Wyobraźmy sobie klatkę, metalowy szkielet, który udał się na poszukiwanie obiektu, do tej pory uwięzionego w jego wnętrzu. Czy nie jest to dziwny widok? Czy „klatka” w dalszym ciągu jest klatką, a może już czymś całkiem innym? Zupełnie jak Fasada, Schody albo Poręcz, które poddane artystycznym przekształceniom, tracą nie tylko swą pierwotną formę, ale i znaczenie. Rozmaite relacje przestrzenne: wnętrze-zewnętrze, góra-dół, przed-za ulegają artystycznej transformacji. Filozof Walter Benjamin zauważył, że wraz z wprowadzeniem w XIX wieku żelaznych konstrukcji, między inżynierami i artystami pojawiła się przepaść, którą ostatecznie udało się zasypać, podporządkowując sztukę „formalnemu zasobowi techniki”. Prace Sosnowskiej przywołują ten konflikt i rozwiązują go na korzyść sztuki. Okazuje się, że oswojone, racjonalne i funkcjonalne bryły skrywają drugą, „udziwnioną” stronę. W czasie spotkania zastanowimy się, w jaki sposób niektóre filozoficzne pomysły i pojęcia mogą pomóc w uchwyceniu znaczeń, pojawiających się dzięki tym przekształceniom. W jakiej przestrzeni się one pojawiają? Czy jest to wyłącznie przestrzeń fizyczna? Gdzie się ona mieści i ostatecznie kto kogo w tym wypadku „pomieszcza”?       

Piotr Schollenberger — doktor habilitowany, pracuje w Zakładzie Estetyki Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się filozofią sztuki, tradycją estetyki fenomenologicznej, a także teorią sztuki, w szczególności sztuki współczesnej. Ostatnio opublikował książkę Jednostkowość i wydarzenie. Studia z estetyki Lyotarda (Warszawa 2019).