W malarstwie Andrzeja Tryzno dominuje temat portretu. Począwszy od lat
70. XX wieku w jego dorobku rozpoznać można liczne autoportrety, o czym
świadczą tytuły poszczególnych obrazów i fizjonomiczne podobieństwo
wizerunków do ich autora. Zarówno w portretach, jak i autoportretach uwaga
Tryzny koncentruje się na modelach malowanych na neutralnych tłach,
z zaznaczeniem przestrzeni budowanej światłem i cieniem. W pracach
z lat 70. i 80. często pojawia się charakterystyczny obraz artysty, z brodą,
palącego papierosa. Gama barwna prac jest zazwyczaj zgaszona, jakby
cała uwaga malarza skupiała się na psychologii portretowanych postaci.
Malarstwo Tryzny z tego czasu wiele łączy z fotograficznym sposobem
obrazowania, charakterystycznym dla nurtu hiperrealizmu. Oprócz
szczegółów oddawanych w tej konwencji znajdujemy tu również kontrasty
i skróty perspektywiczne, jakby zarejestrowane okiem aparatu. W kolekcji
Zachęty wśród kilku obrazów artysty znajduje się Autoportret w koszu
(1980). Wzrok mężczyzny skierowany jest w kierunku widza, jego ręka opiera
się o ściankę śmietnika. Całe przedstawienie ma mroczny, egzystencjalny
wymiar. Kluczowy dla interpretacji obrazu jest kontekst jego powstania
— burzliwy rok 1980 — w Polsce ważny moment walki o godność i prawa
człowieka.