Zbigniew Libera zajmuje się analizą klisz kultury masowej, mechanizmami wychowania, a także manipulacją postrzegania rzeczywistości przez media. W przypadku pracy Obrzędy intymne (1984) ważny jest kontekst biograficzny: matka artysty była pielęgniarką, a on sam miał doświadczenie zajmowania się chorymi w szpitalach. Film jest zapisem trwającej ponad dwa lata opieki Libery nad umierającą babcią Reginą G. Obserwujemy bliską relację ze staruszką, która zajmowała się nim, gdy był dzieckiem. Teraz wnuk zmaga się z takimi codziennymi zadaniami jak jej karmienie, mycie, przewijanie i ubieranie. Artysta uwidacznia nie tylko okrutną śmiertelność ciała, ale też jego oddzielenie od władzy umysłu – zniedołężniałe nie jest już w stanie wykonywać postanowień wolnej woli. Jak zauważył Łukasz Ronduda: „Mamy w tym filmie do czynienia jednocześnie z największym upadkiem i największym triumfem podmiotu”. Starzenie się i śmierć to katastrofa powodująca uprzedmiotowienie ciała, ale opiekun reprezentuje miłość, oddanie i poświęcenie. Libera odnalazł te wartości duchowe w sferze doświadczenia egzystencjalnego. Film można też uznać za manifestację idei „sztuki prywatnej” i „sztuki żenującej” łódzkiej Kultury Zrzuty, z którą związany był Libera: „Przedstawiona sytuacja z pewnością jest żenująca, niesmaczna, objęta społecznym tabu. Ten akt sztuki prywatnej opisuje skandaliczną, moim zdaniem, intymną relację młodego mężczyzny i staruszki”. Ale jest to także relacja wpisująca się w naturalny cykl następstwa pokoleń.

Opis dźwięku: Brak dźwięku