Praca należy do cyklu Robotnicy, który artysta rozpoczął w 1975 roku i w którego skład wchodziły początkowo prace na papierze (rysunki, kserografie, litografie), potem zaś obrazy i kolaże. Ostatnie dzieła z tego cyklu powstały w 1991 roku, a cały cykl, zgodnie ze spisem autora, liczy 260 prac. Wpisują się one w tak charakterystyczny dla artysty, figuratywny, graniczący z karykaturą sposób przedstawiania otaczającej rzeczywistości, której Dwurnik jest niezwykle krytycznym obserwatorem. W tych rysunkach znajduje swoje odbicie codzienność PRL – realne życie zabarwione i groteską, i dramatem, portrety „klasy pracującej” i ważne historyczne wydarzenia.