Pod koniec lat 60. XX wieku Andrzej Dudek-Dürer rozpoczął trwający do
dzisiaj life-performance łączący wątki życia i sztuki, a jego nieodłącznym
elementem jest utożsamianie się z postacią Albrechta Dürera, od
którego działający we Wrocławiu artysta przyjął swój pseudonim. Oprócz
powinowactwa duchowego i artystycznego istnieje między nimi silne
podobieństwo fizjonomiczne. Dudka-Dürera i mistrza z Norymbergi łączy
też stałe sięganie do autoportretu przepracowywanego na różne sposoby
i warsztatowe mistrzostwo w posługiwaniu się technikami graficznymi.
Prace na papierze wrocławskiego artysty podejmują wątek inkarnacji
oraz zawierają w sobie motywy zaczerpnięte ze sztuki Dürera, a sam
portretowany, podróżujący w czasie i przestrzeni, pojawia się w nich w jako
zmultiplikowana figura albo tylko jej fragment — np. oko. Prace w technikach
graficznych są zapisem jego konceptualnych i performatywnych
zainteresowań.