Praca, której tytuł tłumaczy się Aż do śmierci nawiązuje do jednej z rycin Francisco Goi z cyklu Los caprichos. U Goi rysunek ma wymowę wanitatywną – stara kobieta, stojąc przed lustrem, zawiązuje czepek, a jej odbicie w lustrze ukazuje trupa. Chlanda zestawił gipsową maskę wiszącą na metalowym ramieniu jak na szubienicy z rysunkiem sugerującym lustro, dodatkowo ustawionym tak, jakby był zwierciadłem na konsoli. Maska nie ma rysów, a więc każdy się w niej „odbija się”. Niemym świadkiem, obserwatorem tej sceny jest druga maska stojąca z boku na metalowej nodze. Cechą charakterystyczną pracy jest prostota i przejrzystość kompozycji, a zastosowanie prostych, naturalnych materiałów jest charakterystyczne dla całej twórczości rzeźbiarskiej artysty.