Gwasze z przedstawieniem figur ludzkich są dopełnieniem pracy rzeźbiarskiej artysty. Wiążą się z realizacją pomnika deportowanych Żydów Berlina przy dworcu kolejowym Berlin-Grünewald z 1991 – najważniejszą rzeźbą Karola Broniatowskiego w przestrzeni publicznej o formie betonowego bloku o długości 20 m z wgłębionymi sylwetami ludzi w skali 1:1. Postaci „wtopione” w ścianę monolitycznej bryły pomnika, pozbawione indywidulanych cech i ujęte w formie negatywowej to ślad nieobecności ofiar Holokaustu.

Seria gwaszy w kolorze czarnym i czerwonym do których należy praca Cztery średniej wielkości, przedstawia odbicia człowieka w pomniejszonej skali. W odróżnieniu od berlińskiego pomnika Broniatowskiego postaci ukazane są w stanie życia, z uchwyceniem indywidualnych stanów ekspresji w jedynym i szczególnym momencie odbijania ich w procesie „migawkowej” rejestracji na papierze. Matrycą nie jest ciało, lecz jego reprezentacja w formie rzeźby odbitej i utrwalonej na powierzchni papieru. Pojęcie negatywu i pozytywu, tak ważne zarówno w rzeźbie, technikach graficznych, czy analogowej fotografii ulega tu skomplikowaniu. Finalnym dziełem Broniatowskiego jest „pozytywowe odbicie” uzyskane z trójwymiarowego wizerunku człowieka, wykonanego z negatywowej formy.    

Michał Jachuła