Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki od 2013 roku organizuje konferencje z cyklu Sztuka edukacji, które pozwalają praktykom i praktyczkom wymienić poglądy na temat różnorakich wyzwań edukacyjnych. Są to spotkania osób zajmujących się edukacją kulturalną dzieci i młodzieży — zarówno formalną, jak i nieformalną. Biorą w nich udział nauczyciele, pedagodzy, edukatorzy, animatorzy i artyści. Stwarzamy przestrzeń do rozmów, dyskusji i wymiany doświadczeń. Wspólnie szukamy miejsca dla kultury i sztuki w szkole oraz zastanawiamy się, jak możemy się w swych działaniach uzupełniać. Poprzez prezentację dobrych praktyk wskazujemy wartości wynikające ze współpracy między środowiskami przy realizacji projektów. Inspirujemy i budujemy sieci kontaktów. Dajemy szansę nawiązania relacji mogących stać się początkiem wspólnych projektów i propagowania idei, że kultura jest narzędziem niezbędnym do naszego funkcjonowania w społeczeństwie.

Tym razem przyjrzymy się narzędziom cyfrowym w edukacji szkolnej i kulturowej. W jednych instytucjach sięga się po nie regularnie i realizuje specjalne programy z nimi związane, a w innych traktowane są one marginalnie lub jako „zło konieczne”. Tegoroczna konferencja wychodzi od wykładów, przez warsztaty, a kończy się bezpośrednim doświadczaniem VR (Virtual Reality). W obrębie nauk o edukacji dawno dostrzeżono, że nowe medialne narzędzia mogą być efektywnymi i atrakcyjnymi źródłami wiedzy. Poznamy jej podstawy, począwszy od neuronauki i zjawiska imersji. Porozmawiamy o narzędziach XR (Extended Reality) w służbie dostępności czy o promocji nauki na platformach cyfrowych. Poznamy te aspekty praktyk art & science, będące źródłem pocieszycielskich narracji na skraju katastrofy. Jednak, jak pisze Grzegorz Ptaszek, równocześnie należy przyglądać się tego typu edukacji krytycznie:

Ze względu na konwergencję mediów i głęboką mediatyzację edukacja medialna 3.0 włącza w obszar zainteresowania całą sferę technologiczną, która jest dla użytkownika niewidzialna (dane cyfrowe, algorytmy) i odnosi się do ukrytych oraz inteligentnych mechanizmów zarządzania jego aktywnością, zachowaniem, uwagą, treścią, informacją i wiedzą podczas korzystania z mediów oraz nowych technologii cyfrowych. Mechanizmy te wiążą się z dominującą władzą w sieciach komunikacji, jaką w XXI w. posiadły korporacje nowomedialne dzięki przyjętemu modelu biznesowemu, którego celem jest pomnażanie kapitału poprzez angażowanie konsumentów w oferowane przez nich produkty oraz kontrolowanie aktywności w oparciu o dostarczane przez nich dane i treści. Skutkiem tych mechanizmów są zjawiska szczegółowo omawiane w niniejszej publikacji, takie jak: platformizacja sieci, izomorfizm medialny, inwigilacja danych (dataveillance), kapitalizm nadzoru (surveillance capitalism), ale również różne formy propagandy komputacyjnej, w tym rozprzestrzenianie się fałszywych wiadomości (fake news).

Podczas tegorocznej edycji konferencji osoby uczestniczące będą mogły wysłuchać wykładów Pawła Boguszewskiego, Rafała Kosewskiego, Michała Hyjka, Tomasza Grabowskiego i Aleksandry Maciejewicz. Program uzupełniają warsztaty prowadzone przez Karola Jachymka i Agatę Lankamer. Prezentacja projektu Noccc stanie się punktem wyjścia do rozmowy z Weroniką Lewandowską o immersyjności.

Ostatni dzień konferencji poświęcony będzie nowym technologiom w praktyce twórczej i edukacji. W niedzielę zaprezentowane zostaną instalacje CRASH oraz CRASH ID przygotowane przez zespół Pracowni 3D i Zdarzeń Wirtualnych II Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w składzie: Magdalena Doszla, Paweł Dyja, Mateusz Hołysz Wojciech Pietryka, Mateusz Wolniaczyk, Kamil Kucharzewski, Bartosz Bartosiak, Kamila Flesińska, Jakub Wróblewski Andrei Isakov, Sebastian Sebulec. Instalacjom towarzyszyć będą pokazy prac osób artystycznych z pracowni Soni Kazimierczak, Rafała Kruszki, Pauliny Kamarovej i Agaty Chodery.

> wydarzenie na Facebooku
> strona konferencji
> archiwum konferencji