Data powstania: 15.11.2017

Dwudziestolecie międzywojenne to okres bujnego życia teatralnego i ścierania się różnych koncepcji ideowych, w którym można odnaleźć początki wielu dyskusji kluczowych dla współczesnego teatru polskiego. W latach 1918–1939 eksperymentom artystycznym towarzyszy praca nad instytucjonalnym kształtem życia teatralnego, a projektowaniu teatru narodowego — wzrost popularności teatrów rozrywkowych.

dr Zofia Dworakowska — teatrolożka, socjolożka, adiunkt w Zakładzie Teatru i Widowisk Instytutu Kultury Polskiej UW, kieruje specjalizacją Animacja Kultury w IKP UW i, wspólnie z Justyną Sobczyk, studiami Pedagogika teatru. Zajmuje się badaniem różnych form uczestnictwa w kulturze, sztuką społecznie zaangażowaną oraz problematyką twórczych badań jakościowych. Redaktorka książek: CZ–PL. Teatr po przebudowie (2008), Wolność w systemie zniewolenia. Rozmowy o polskiej kontrkulturze (wraz z Aldoną Jawłowską, 2008), Twórcze społeczności. Notatki z terenu / Creative Communities. Field Notes (wraz z Joanną Kubicką, 2012), Grotowski — narracje (zespołowa, 2013)

Szklane domy to cykl wykładów wprowadzających w tematykę wystawy planowanej w lutym 2018 roku, realizowanej przez Zachętę — Narodową Galerię Sztuki i Instytut Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.