Data powstania: 04.01.2017

KOMPOZYCJA PRZESTRZENNA – sposób aranżacji przestrzeni odrzucający podział rzeźby na zwartą bryłę i otoczenie. W myśl nowej zasady rzeźba jako kompozycja przestrzenna współistnieje z przestrzenią, która ją otacza i przenika. To rewolucyjne myślenie o rzeźbie zainicjowała rzeźbiarka Katarzyna Kobro. Artystka odrzuca indywidualizm, subiektywizm a także ekspresję twórcy. W myśl abstrakcyjnej idei nieskończonej przestrzeni nie ma centralnej kompozycji i każdy element kompozycji jest tak samo ważny. W książce napisanej wspólnie przez Katarzyną Kobro i Władysława Strzemińskiego "Kompozycja przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego" autorzy piszą:

Granice rzeźby możemy rozpatrywać zależnie od swego nastawienia - albo jako granicę kształtującą przestrzeń wewnętrzną, albo też jako granicę, która kształtuje przestrzeń zewnętrzną.

Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Kompozycja przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego, Łódź 1993;
Słownik terminologiczny sztuki pięknych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007