Publikacja udostępniana jest na licencji Creative Commons.
Data powstania: 15.11.2023
Urodził się w 1935 roku w Tokio. W latach 1953-58 studiował w Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio (dyplom w 1958 roku) w pracowni profesorów Saburo Aso i Choonan Yamaguchi. W 1959 roku przyjechał do Polski i podjął studia w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w 1966 roku) w pracowni prof. Artura Nacht-Samborskiego. Laureat Nagrody Krytyki im. C. K. Norwida (1975). Od 1967 roku współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Japońska rodzina Kojiego Kamojiego od lat była związana z polską kulturą, starszy brat matki artysty, Riotsu Umeda i stryj Kudo tłumaczyli na język japoński polską literaturę. Kiedy dwudziestoczteroletni Koji Kamoji po ukończeniu studiów postanowił opuścić Japonię, jego wybór padł na Polskę.
„Moja praca podobna jest w formie do pracy urbanistycznej. Ważne też są dla mnie rozstaw, ciężar, faktura i tło powierzchni - tylko cel jest dla mnie odwrotny niż w urbanistyce. Nie chodzi mi o budowanie czegoś nowego, lecz odnalezienie i utrwalenie rzeczy, o których zapominamy, i świata, od którego się oddalamy. Chciałbym znaleźć taką formę, aby uzyskać ich obecność.”
Forma charakterystyczna dla twórczości Kojiego Kamojiego przypomina swoją lapidarnością i skrótowością haiku, w których poeci utrwalali nastrój przemijania. Malował olejne ekspresyjne obrazy, o mocnej kolorystyce i wyraźnie zaznaczonej fakturze. Później jego płótna stały się bardziej oszczędne i zdyscyplinowane formalnie oraz kolorystycznie, stylistycznie nawiązywały do estetyki geometrii.
Reliefy Kojiego Kamojiego stanowiły udaną próbę odejścia od klasycznego obrazu sztalugowego ku przestrzeni. Właśnie przestrzeń, w sensie fizycznym i metafizycznym, stała się dla tego artysty kwestią najważniejszą, co doprowadziło go do formy instalacji, w której mógł najpełniej się wypowiedzieć.
Instalacje Koji Kamoji budowane z przedmiotów zawsze wymagają osobnego pomieszczenia, zamykającego dzieło. Są to prace polegające nie tylko na oglądaniu, ale na możliwości wejścia w nie. Ważna jest też aura miejsca, Koji Kamoji chętnie realizuje swoje prace w przestrzeniach, które nie są dla niego obojętne, posiadają wyczuwalną, specyficzną atmosferę.
- audioŚwięto wiosny Katarzyny KozyrySpotkanie z Ewą Łuczak poświęcone pracy
- audioWątki operowe w twórczości Katarzyny KozyrySpotkanie z Grzegorzem Pitułejem
- audioZ imperium. FotografiePortret reportera - panel dyskusyjny
- audio7 Rooms. Spotkanie z Rafałem MilachemPremiera książki
- audioMikrointerwencje TillmansaWykład Krzysztofa Miękusa
- audioŁaźnia męska Katarzyny KozyrySpotkanie z Jackiem Markiewiczem poświęcone pracy
- audioPo co nam TillmansDyskusja towarzysząca wystawie Wolfgang Tillmans Zachęta Ermutigung
- audioOtwieranie drzwi. Knock, knock, knocking on Europe's (Poland's) DoorPanel dyskusyjny
- audioCo z tą Białorusią?Spotkanie
- audio7 pokoiImperium 20 lat później. Spotkanie Wojciecha Góreckiego i Rafała Milacha