W tej dojrzałej pracy Przybylski koncentruje się na człowieku, jego stanach i emocjach, bez obecności ciała. Fizyczność postaci przywołana jest za pomocą garnituru oraz wizerunku „człowieka małego”. Obraz ten częściowo przykrywa namalowany strój, a częściowo jest w niego „ubrany”. Zabieg zapośredniczonego przedstawienia postaci ludzkiej został więc wykorzystany przez Przybylskiego dwukrotnie. Garnitur jako futerał anonimowego mężczyzny zestawiony z portretem skrępowanego powijakami niemowlęcia tworzą razem nietypową martwą naturę, w której konfrontacja wieku dziecięcego z dorosłym ma wymiar egzystencjalny.

Michał Jachuła