Praca przygotowana specjalnie na wystawę Czarodziejki z księżyca, która odbyła się w Małym Salonie Zachęty w 2003 roku i składała się z serii obrazów, w których artystka w typowy dla siebie sposób zestawia sprawność i niedomaganie, młodość i starość. Punktem wyjścia do projektu było odwołanie do japońskiej mangi zarówno ideowo, jak i graficznie. Powstały dwa rodzaje obrazów – przedstawiające dziewczynki czarodziejki i staruszki czarodziejki, zaklinające według Bielesz codzienne miejskie życie. Artystka mówiła: „Codziennie, idąc ulicami Warszawy, mijam staruszki sprzedające różne drobiazgi: bukieciki polnych kwiatów, czasem jakieś drobne przedmioty. Drobiazgi, nad którymi się nie zastanawiamy, a które kryją w sobie wiele tajemnic – niosą doświadczenie, radość, smutek, są małymi światami, cząstkami ich samych”.