Wiktoria. Traces: Relief. Ślady roślin
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
wstęp wolny
czas trwania: 5 godzin (można przyjść w dowolnym momencie)
miejsce: plac Małachowskiego (hol główny w razie deszczu)
bilety: wstęp wolny
Traces: Relief to działanie partycypacyjne i performatywne, zaaranżowane w zielonej przestrzeni na placu Małachowskiego w celu symbolicznego odbudowania więzi człowieka z naturą. Odwiedzający/e będą mogli/ły obcować z dzikimi roślinami zasadzonymi przed Zachętą i odbić na własnym ciele „ślad” – efemeryczny znak, widzialny dowód czasu spędzonego w kontakcie fizycznym z rośliną.
Dwie materie organiczne – skóra i roślina – oddziałują na siebie nawzajem; ukrwienie ciała i żyłki liści wytwarzają relief – negatyw formy, który jak leczniczy kompres przynosi ukojenie (ang. relief). Ta dostępna dla każdego fitoterapia ulecza z występującej we współczesnym świecie „amnezji natury” i zapisuje doświadczenie w pamięci ciała.
Ślady powstałe na skórze uczestniczek/ów będą na bieżąco dokumentowane i zostaną włączone do tworzonej przez Wiktorię biblioteki śladów. Wszystkie osoby uczestniczące otrzymają fotografię dokumentującą powstały ślad.
Serdecznie zapraszamy osoby w każdym wieku.
Wiktoria (ur. 1991)
Jej najnowsze prace poświęcone są relacji człowieka z naturą. Tworzy instalacje performatywne, obiekty, efemeryczne ślady i rytuały, inspirowane otwartą i swobodną ideą rzeźby, w której zanika granica dwóch materii. Rzeźba to kamień, roślina oraz obejmujące ją ciało, a także przestrzeń pomiędzy nimi; istnieje tylko poprzez fizyczne spotkanie i interakcję. Jej projekty prezentowane były m.in. w Muzeum Sursock w Bejrucie, Pudong Art Museum w Szanghaju, MUCEM w Marsylii, Muzeum Fotografii w Rydze, Cloud Seven w Brukseli, Musée de l’Elysée w Lozannie, HKW w Berlinie. Laureatka nagród m.in. Oscar Barnack Newcomer Leica Award (2015), Coming OUT Najlepsze Dyplomy, Warszawa (2016), Talent Contemporaines Francois Schneider Foundation (2019), Prix Art of Change, Paryż (2021). Była zaangażowana w tworzenie Glosariusza podczas projektu PROLOG +1 „Trouble in Paradise” do Pawilonu Polskiego na Biennale Architektury (2021) w Wenecji. Mieszka i pracuje w Paryżu i Lublinie.
Niepokój przychodzi o zmierzchu. Działania
Refleksje na temat kondycji świata – w tym także nasze lęki, obawy i nadzieje – wpływają na decyzje artystek i artystów o podjęciu działań kolektywnych, niematerialnych czy redefiniowaniu gatunków. Praca z ciałem, wychodzenie w teren, improwizacja, praktyki pisania, poruszanie się na styku sztuki i aktywizmu to manifestacja wrażliwości, ale i próba tworzenia nowych scenariuszy bycia razem, nowych języków i szukania nowych narzędzi do opisywania rzeczywistości.
Program działań stanowiący część wystawy Niepokój przychodzi o zmierzchu ukazuje różnorodne praktyki i strategie artystyczne, które wymykają się tradycyjnym formom wystawienniczym, takie jak działania postartystyczne, aktywistyczne, opiekuńcze, wspólnotowe, prace choreograficzne, performans czy poezja. Będą się one odbywały w czwartki i weekendy na placu Małachowskiego i w holu głównym galerii, a ich celem ma być tworzenie przestrzeni spotkań i budowania nowych sojuszy. adrianne maree brown, aktywistka, pisarka i doula, konstatowała: „Wierzę, że wszystko co organizujemy, to science fiction – w ten sposób kształtujemy przyszłość, za którą tęsknimy, a której jeszcze nie doświadczyliśmy”.
W programie wezmą udział m.in.:
Julia Dorobińska, Barbara Gryka, Nadia Markiewicz, Franek Warzywa & Młody Budda, Ada Rączka, Taras Gembik, X-Philes, Zuzanna Bartoszek, Weronika Zalewska, Mary Szydłowska, Wiktoria, Justyna Górowska & Zeynab Gueye, Bożna Wydrowska, Sara Kukier, Ola Tubielewicz, Biuro Praktyk Postartystycznych, Yulia Krivich, Marta Romankiv, Alicja Czyczel, Daniel Kotowski, Patryk Różycki, Mateusz Kowalczyk i in.
-
16.07 – 16.10.2022Niepokój przychodzi o zmierzchu
Wystawa jest nie tylko obszerną prezentacją młodej polskiej sztuki, ale przede wszystkim opowieścią o niepokojach, emocjach i tkwiącym w nich potencjale zmiany. Formą nawiązuje wprawdzie do tradycyjnie rozumianego przeglądu aktualnej sztuki, jednak nie koncentruje się na mapowaniu zjawisk, tendencji i najważniejszych postaw oraz nie wskazuje kluczowych aktorów i aktorek sceny artystycznej. Zwraca uwagę na pokoleniową wrażliwość i różne sposoby reagowania na napięcia i zmiany. Jest wreszcie szukaniem tego, co wspólne, a nie prezentacją indywidualności czy oryginalnych postaw.
Zachęta – Narodowa Galeria SztukiZachęta