Performans odnosi się do samobójczego skoku Freda Herko — amerykańskiego tancerza, aktora i choreografa. Nie jest do końca jasne, czy Herko planował zakończyć swój kameralny performans samobójczą śmiercią. Pewnego dnia w 1964 roku wziął kąpiel w mieszkaniu przyjaciela i zaczął tańczyć nago do Mszy koronacyjnej Mozarta. Kilkakrotnie zbliżał się do otwartego okna. Kiedy wybrzmiał Sanctus, wziął rozbieg i wyskoczył przez okno apartamentu mieszczącego się na piątym piętrze przy nowojorskiej Cornelia Street.

Jumpcore to wielogodzinna praktyka skakania. Przez trzy dni podczas wystawy Lepsza ja (2017) sale Zachęty były miejscem tworzenia choreografii opartej na różnych skokach — od baletowych po rave’owe. Tematem stała się ergonomia ruchu: czy da się tańczyć jak najszybciej, jednocześnie zachowując jak najwięcej energii? Czy istnieje taki rodzaj ruchu, który zamienia ciało w energetyczną maszynę? Jak określił to artysta: „Skok jest traktowany jako pogański rytuał, futbolowy dribling, barokowy eksces albo symboliczne wniebowstąpienie”.

Paweł Sakowicz Jumpcore, 2017 performance, ca 40'