brak miejsc

Pejzaże Nowosielskiego przywodzą na myśl ujęcia filmowe, a ich kompozycja w znacznej mierze opiera się na zestawianiu płaskich i geometrycznych form. Artysta malował krajobrazy wiejskie i widoki fragmentów miast. Przedstawione są z różnych perspektyw— czasami frontalnie, są też ujęcia z lotu ptaka.

Oglądamy je z daleka bądź wchodzimy w ich przestrzeń. Miejskie krajobrazy to głównie ulice, zazwyczaj z postaciami ludzkimi, które stanowią raczej sztafaż niż istotę przedstawienia, stają się anonimowymi elementami wielkomiejskiej przestrzeni. Kolory otoczone linią konturu nie przenikają się, są mocno osadzone w formie, pozostając w niej zamknięte.

W pozostałych krajobrazach przyroda staje się niemal czystą, płaską plamą barwną, abstrakcją. Widać jej majestat i siłę. Jeśli pojawiają się zabudowania, wydaje się, że wtapiają się w ten krajobraz albo tylko stanowią barwne akcenty. Czasem można też odnieść wrażenie, że obrazy te stanowią swoisty labirynt, widoczny zwłaszcza w przestrzeni krajobrazu miejskiego — pojawia się odczucie, iż artysta zaprasza nas do miejsca tajemniczego, wciąga nas w uliczki i prowadzi w głąb kompozycji.

Cykl wykładów Anny Budzałek i Mirosława Piotra Kruka ma za zadanie odpowiedzieć na stawiane pytania. Poszczególne wątki twórczości Nowosielskiego stanowić będą kolejne odsłony opowieści o wyjątkowym artyście i jego wielowątkowych dziełach.

10.01, (ŚRODA), GODZ. 17:00
ODSŁONA PIERWSZA: ABSTRAKCJA. WYKŁAD ANNY BUDZAŁEK

21.01, (NIEDZIELA), GODZ. 13:00
ODSŁONA DRUGA: IKONA. WYKŁAD MIROSŁAWA PIOTRA KRUKA

24.01, (ŚRODA), GODZ. 17:00
ODSŁONA TRZECIA: PEJZAŻ. WYKŁAD ANNY BUDZAŁEK

31.01, (ŚRODA) GODZ. 17:00
ODSŁONA CZWARTA: CIAŁO. WYKŁAD ANNY BUDZAŁEK

Abstrakcja w twórczości malarza odnosi się przede wszystkim do bytu najwyższego, do transcendencji, której emanację stanowi światło, także światło wiedzy i olśnienie. Ikony przypominają o głębokiej wierze i duchowym aspekcie twórczości. Pejzaże przywodzą na myśl ujęcia filmowe, a ich kompozycja w znacznej mierze opiera się na zestawianiu płaskich i geometrycznych form. Ciało, w twórczości artysty, nie jest obiektem estetycznej kontemplacji. Malarz, dążył do ukazania ciała uświęconego, wyabstrahowanego z ziemskiej rzeczywistości.

Malarstwo Nowosielskiego wymyka się prostej interpretacji, artysta, wymagając od siebie intelektualnego wkładu, tego samego zdaje się oczekiwać od odbiorcy. Jego prace niepokoją, czasami irytują, są przesiąknięte tajemnicą i choć zazwyczaj proste w formie, płaskie i linearne są jak labirynt, który wymaga pójścia w głąb i znalezienia odpowiedniej drogi, by dzieło rozszyfrować i tym samym zrozumieć jego treść.

Anna Budzałek — historyczka sztuki, kuratorka sztuki nowoczesnej, muzealniczka. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i studiów kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, Kustoszka w Dziale Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Krakowie. Na co dzień zajmuje się polską sztuką po 1945 r. ze szczególnym uwzględnieniem twórczości kobiet w polskim życiu artystycznym oraz działalności I i II Grupy Krakowskiej. Autorka wielu wystaw o polskiej sztuce powojennej. Jedna z kuratorek Galerii Sztuki Polskiej XX i XXI w. MNK, kuratorka wystawy „Jerzy Nowosielski” w Zachęcie.

Mirosław Piotr Kruk — historyk sztuki, nauczyciel akademicki, bizantynolog, od roku 2000 adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (obecnie kierujący zakładem na stanowisku profesora), od roku 1996 pracownik Muzeum Narodowego w Krakowie, od 2010 kustosz dyplomowany — opiekun kolekcji sztuki cerkiewnej w Pałacu Biskupa Erazma Ciołka w Krakowie. Zajmuje się historią sztuki bizantyńskiej i pobizantyńskiej. Jest autorem wielu publikacji dotyczących tematu sztuki sakralnej wschodu. Współautor katalogu wystawy „Jerzy Nowosielski”.