Witamy w "Progach" - naszej nowej instalacji, stworzonej specjalnie dla przestrzeni Zachęty. Nie spiesz się, poruszając się po miękkich powierzchniach, obserwując i słuchając mechanicznego oddechu kinetycznych rzeźb. Instalacja ta bada membrany zarówno jako granice biologiczne, jak i polityczne. Membrana jest granicą różnic. Jest zarówno porowata, pozwalając na interakcje między ciałami, jak i poza nimi. Jest lepka - odporna na zmianę formy i w ten sposób zapobiegająca zamianie rzeczy w amorficzną, niezróżnicowaną masę. Podobnie jak wszystkie granice, są one zmienne, elastyczne i nieustannie testowane i wymazywane . Membrany filtrują to, co identyfikują jako obcą materię, aby dostać się do ciała, które osłaniają i otaczają, dlatego często język pochodzący z biologii jest używany przez pole polityczne do mówienia o znaczeniu kontroli granic. Podobnie jak odporność, jest ona nieustannie przeplatana w dyskursach politycznych i biologicznych. Ale czy membrana zawsze pamięta, co jest obce i jak identyfikuje to, co obce? Czy dzieje się tak dlatego, że jest to dla niej coś jeszcze nieznanego? Membranę można postrzegać jako próg, miejsce, w którym spotykają się wnętrze i zewnętrze, lub, mówiąc słowami Waltera Benjamina, jest to pulsująca przestrzeń - gdzie wnętrze i zewnętrze nieustannie się mieszają.

W tej instalacji elastyczne powierzchnie membran tekstylnych i silikonowych pulsują pod wpływem rytmicznego nacisku wywieranego przez ciała technologiczne. Ta interakcja może być postrzegana jako bardziej intymna tęsknota za dotykiem, delikatnym połączeniem między powierzchniami. Jeśli jednak spojrzymy na nią z perspektywy politycznej, nabierze ona ciemniejszych odcieni: ciepło świecące szklane obiekty mogą wydawać się nieznanymi ciałami obserwowanymi przez oko kamery termowizyjnej, ich kruche sylwetki zamknięte w wiecznym ruchu między mechanicznym pchnięciem a miękkim, ale stanowczym odepchnięciem przez elastyczną membranę. Pulsującym oddechom technologicznych ciał towarzyszy niski, dronowy dźwięk generowany przez instrument parowy oraz pomarańczowo-czerwona poświata dochodząca z pomieszczenia na tyłach instalacji. Nieznana siła przenika do głównej przestrzeni poprzez niematerialne, ale odczuwalne fale światła i dźwięku.

Instalacja nie oferuje prostych odpowiedzi na temat roli membran, ale zaprasza do zmiany soczewek, aby doświadczyć różnych odczytań pokazu.

Neringa Černiauskaitė